Relacja z XXX Rajdu Pieszego “ANDRZEJKI 2022” w dniu 19.11.2022

Piątek bury, szary, późnojesienny, nawet depresyjny… Za to sobota rano – szok! Za oknem biało, pięknie, gałęzie uginają się od świeżego puchu. Chce się żyć! Ruszamy na trasę XXX Rajdu „Andrzejki 2022”. Droga do Sierakowa Sławieńskiego trochę się dłużyła, ale panowie kierowcy musieli zachować „należytą ostrożność”, bo zima tradycyjnie zaskoczyła drogowców.

Szybkie powitanie na starcie rajdu i ruszamy w trasę, bo szlak nęci! Z Koszalina idzie „17-tka”, „18-tka”, „23”, muzycy z PRESTO i Skauci PTTK Koszalin. Powiat reprezentują szkoły z Dobrzycy, Biesiekierza, Łekna, Mścic. Dodajmy sporą grupę turystów indywidualnych, najczęściej dzieci + rodzice. Krótko mówiąc w drogę wyrusza ok. 160 osób, a to taka nasza średnia w ostatnich latach.

Roman Jacewicz i Marek Kubiak prowadzą, a za nimi my. Momentalnie rozciągamy się na długości co najmniej 200 metrów, ale to nie problem, bo idziemy cały czas lasami i nie sposób się zgubić. Większość dzieciaków zna się z poprzednich imprez, więc dzielą się nowinami i zawartością plecaków, choć większość czeka z posiłkiem na pierwszy postój. Wędruje się wspaniale; bajkowy las, powietrze aż gęste „od tlenu” i wokół absolutna cisza. No prawie, bo trzysta stóp pracowicie ugniata puszysty śnieg, który w odpowiedzi chrzęści, chrzęści… Powietrze jest całkiem nieruchome; najlżejszy podmuch nie osypuje śniegu z gałęzi, trzeba rozpiąć kurtki, bo robi się za ciepło, a ponad wierzchołkami drzew pojawia się co rusz słoneczko.

W trakcie rajdu staraniem wolontariuszki Doroty Jóźków zebraliśmy na rzecz Hospicjum im. Św. Maksymiliana Kolbego w Koszalinie kwotę 294 zł.

I tak wędrowaliśmy przez 11 kilometrów, i byłoby podwójnie super, gdyby nie… Najpierw pojawiły się na śniegu paciorki czerwonych kropek, a po kilkuset metrach – niestety – myśliwi. Byli już po zakończeniu polowania, raczej w dobrych nastrojach. Ja jestem już mocno dorosły, coś tam wiem na temat „gospodarki łowieckiej”, i że myśliwi są potrzebni, bo odgrywają pożyteczną rolę, dokarmiają, eliminują słabe sztuki, ale… Patrząc po twarzach naszych piechurów widziałem tylko – delikatnie mówiąc – zniesmaczenie, a dosadniej – grozę. Słyszałem: „barbarzyństwo”, albo „będę wegetarianką!”. Minęliśmy ich bez uśmiechu, bez pozdrowień i dobrą chwilę trwało, by rozmowy i śmiech powróciły w nasze szeregi. Tyle.

Meta w gościnnej świetlicy wiejskiej w Siecieminie powitała nas gorącą zupą. Zaraz po niej ruszyła papierkowa robota w sekretariacie rajdu, stemplowanie książeczek, a wokół tenisowego stołu usiedli mocarze – uczestnicy konkursu krajoznawczego. Słowem: rutyna. Niezawodny Kazimierz Raczyński szybko sprawdził prace i mogliśmy przystąpić do zakończenia imprezy, czyli wręczenia dyplomów i nagród indywidualnych dla zwycięzców konkursu krajoznawczego oraz dyplomów uczestnictwa dla grup zorganizowanych. Były też wręczone trzy Odznaki Turystyki Pieszej i tradycyjne zaproszenie na kolejną imprezę już za trzy tygodnie 10 grudnia: XVI Choinkowy Rajd Pieszy.

Tekst: Radosław Siegieda
Zdjęcia: Dorota Jóźków, Skauci PTTK, Dorota Nadowska